3 mei 2012
Hoe het allemaal is begonnen
Hij heeft ervoor gezorgd dat ik zo'n plezier aan het hardlopen kreeg. Ik was voetballer en trainer/coach van een voetbalclub geweest. Mede vanwege mijn overgewicht besloot ik te gaan hardlopen. Op feestjes had ik al heel veel (teveel) verhalen over het lopen gehoord, de loopsport trok mij niet zo. Toch trok ik eind 2000 de hardloopschoenen aan. Meteen was hij enthousiast. Hij, die al meer dan 20 jaar wedstrijden had gelopen. Hij die marathons gelopen had in onder andere New York, toen de Twin Towers nog intact waren, in Boedapest en in Dublin. Hij was ook snel, gezien zijn tijd van ruim 3 uur en 12 minuten in Dublin. Onlangs vond ik enkele krantenknipsels terug uit de jaren negentig van de vorige eeuw. Hij was derde geworden in een veldloop over 10 kilometer in Cloppenburg (D) in een tijd van 34 minuten en 58 seconden en in Marienhafe (D) won hij een loop over 5 kilometer in 18 minuten en 36 seconden. En toen ik met hardlopen begon was hij er steeds. Ik belde hem op toen ik mijn eerste wedstrijd over 5 kilometer eind 2000 in Blijham had gelopen. Hij had geen tijd gehad om mee te doen, moest werken in zijn bedrijf, maar was zoals altijd erg enthousiast, ook over mijn tijd die iets boven de 32 minuten-grens lag. We gingen samen trainen. Vaak belde hij mij op en zei: "ga je nog even mee naar Sellingen of Jipsingboertange om te lopen?". In Sellingen hadden we mooie parcoursen over 5 en 10 kilometer, die we zelf hadden uitgemeten met het loopwiel. Telkens liepen we weer die 5 en die 10 kilometer. In de parcoursen zat een klein gedeelte "vals plat" , het stelde eigenlijk niet zo veel voor. Als dat gedeelte naderde zei hij: "even wat langzamer lopen, dan gaan we straks die heuvel aanvallen". We gingen weleens intervallen, bijvoorbeeld 5 keer 1.000 meter. Hij liep dan 4 minuten per kilometer, ik hobbelde er op ruime afstand achteraan. Toen ik tijdens één van die sessies een voor mijn doen goede tijd had gelopen, belde hij nadien in zijn enthousiasme zijn hardloopvrienden op en vertelde hen van mijn vorderingen. Na de trainingen gingen we vaak in een café in Sellingen een kop thee drinken, gezelligheid was troef.
Sinds enkele jaren loopt hij niet meer zo veel. Hij is nog wel lid van zijn cluppie "Runners Stadskanaal" en traint zo af en toe. Drukke werkzaamheden in zijn bedrijf verhinderen hem regelmatig te trainen en als hij dan toch tijd kan vrijmaken, dan gaat hij vissen, dat geeft hem veel rust en ontspanning.
Hij heeft mij enthousiast gemaakt voor de hardloopsport en ik ben er nu dan ook erg aan verslaafd. Mijn broer Johan, bedankt daarvoor!